dinsdag 2 juni 2009

De kracht van de Stilte


De kracht van de Stilte.

Stilte is onlosmakelijk verbonden met wie je bent, in het diepste van je wezen. Wie je bent is eigenlijk gelijk aan stilte … de bron diep in jezelf. Die stilte is er al, altijd. Het is dus niet iets waar je moet naar zoeken, of dat moet gecreëerd worden. Het is wel verstopt, weggestoken achter het lawaai op de voorgrond, het lawaai van het verstand, het lawaai van de onophoudelijke stroom van gedachten. De stilte zit verstopt in de diepste dimensie van jezelf.

Wij hebben de neiging ons te gaan vereenzelvigen met deze stroom van gedachten, met de werking van het verstand. Wij zijn gaan geloven in het zelfbeeld dat het verstand over ons gecreëerd heeft. Ons verstand heeft een verhaal over ons gecreëerd, een persoonlijke geschiedenis van gedachten, bestaande uit herinneringen, opgeslagen in ons geheugen, herinneringen die ook enkel nog gedachten zijn. Op die manier ontstaat ons verhaal, het verhaal van ons leven, beperkt in tijd en beperkt in ruimte. Het verhaal van wij, van mij.
Heel af en toe, meestal onbewust, maar soms ook bewust, geraken we in contact met ons diepste wezen , met die stilte. Dat kan gebeuren door diep verwonderd te geraken of door plots in een situatie te verkeren waar je verstand even op standby gaat staan, omdat het er niet meer bij kan. De gedachtenstroom stopt dan even.

Maar meestal verkeren we onder de constante invloed van het denken. Het denken legt alles vast in concepten, wil alles analyseren en catalogeren, maakt etiketten en kleeft ze overal op. Je ziet een boom: je verstand zegt: boom, etiket, plak, gekend, niet meer interessant … op naar het volgende … als je zuiver naar de boom kan kijken, word je getroffen door de diepe stilte, die diepe stille kracht dat het uitstraalt …

Als je zuiver kijkt, zuiver waarneemt, zuiver gewaarwordt en je kan je verstand even rustig houden en weerhouden van er een etiket op te plakken, dan kom je in de dimensie waar het verstand niet meer bij kan, dan zie je de essentie, het levendige, het diep heilige … Als je het verstand laat doen, dan maakt het verstand alles levenloos door het te reduceren tot een concept, een gedachte en etiket en krijg je geen toegang meer tot het diepere, tot de stilte …


Wij zitten meestal vast, gevangen in het denken, zonder dat we er ons bewust van zijn, en zo is het al eeuwen aan de gang. Er wordt enkel geanalyseerd, geïnterpreteerd en geëtiketteerd, met als gevolg dat we denken alles te kunnen controleren. En we doen dat met alles: met mensen, de natuur, onze gevoelens, situaties … alles. Alles wordt geïnterpreteerd en ingepast in ons persoonlijk verhaal. Zo denken we alles te controleren en alles van ons te maken, alles ‘persoonlijk’ te maken (terwijl het leven helemaal niet persoonlijk is!). Door alles op die manier verstandelijk te benaderen, zien we het heilige er niet meer van. Het mooiste voorbeeld daarvan is hoe de mensheid omgaat met de natuur.

Zonder dat we het beseffen zitten we heel ons leven vast in de gevangenis van het verstand. Je hele leven wordt gereduceerd tot een concept, een verhaal, een reeks gedachten waarvan wij denken dat dat de realiteit is. Wij reduceren alles, dus ook onszelf tot een reeks gedachten dat we over onszelf hebben. Die reeks gedachten zouden we een naam kunnen geven: ons ego. Wij hebben een idee over onszelf waarmee we ons gaan identificeren en in functie waarvan we gaan reageren, inter-ageren, voelen, denken … kortom leven. We hebben geen besef meer dat dat ego van ons enkel een idee is dat we van onszelf hebben. We weten niet meer dat we eigenlijk meer zijn dan dat idee. Een idee over iets is nooit het ding op zich, het is een idee, een gedachte, een etiket … eigenlijk niet meer dan een mnemotechnisch truckje, een naam dat we aan iets geven om er over te kunnen communiceren. En daarmee identificeren we onszelf.

Eén van de eigenaardigheden van het verstand, en eigenlijk is dat vrij logisch, is dat het verstand een beetje als een computer werkt. Het analyseert, labelt, catalogeert, om het op die manier te kunnen opslaan in het geheugen, om het te bewaren voor de toekomst. Het verstand werk dus enkel in die dimensies: verleden en naar toekomst toe. Het werkt dus in een soort stroom van verleden dat bewaard moet worden naar een toekomst die nog moet komen en waar die bewaarde ‘gegevens’ eventueel van nut kunnen zijn. Al was het maar om niet telkens opnieuw te moeten leren wat een boom is. Praktisch gezien is dat zeer handig … zolang het enkel praktisch is, is daar natuurlijk niets mis mee. Maar in die stroom van verleden naar toekomst, , vergeten wij, wij die volledig beheerst worden door het verstand, dat we in het heden leven, in het NU, dat eeuwig durende, zichzelf steeds hernieuwende NU moment! Wij realiseren ons niet meer dat het NU het enige is wat echt bestaat, dat het verleden enkel een herinnering is in ons geheugen en dat de toekomst nog moet komen. Dat die toekomst alleen in gedachte kan bestaan. Gedachte die trouwens alleen in het NU kunnen opkomen. Dus, hoe dan ook, buiten het NU bestaat er helemaal niets.

Dus, daar waar het verstand een prachtig hulpmiddel is om praktisch gebruik van te maken in het moment van het NU verliezen we ons in die beweging die enkel in het verstand bestaat van verleden naar toekomst. Toekomst die enkel uit gedachten bestaat en omdat de toekomst nog moet komen kunnen we ons enkel een voorstelling maken van wat het zou kunnen zijn aan de hand van dingen die we al kennen uit het verleden. Dingen die we wensen omdat ze aangenaam waren of dingen die we vrezen omdat ze onaangenaam waren. Het verstand baseert zich op die enige dingen die het verstand kent, dingen die ooit al eens voorgevallen zijn en die onder de vorm van gedachten, herinneringen aan gevoelen en emoties, opgeslagen zijn op de harddisk dat ons geheugen is . We worden dus met andere woorden gedomineerd door ons verstand met z’n herinneringen uit het verleden en z’n verwachtingen of angsten naar de toekomst toe. Het verstand leeft nooit in het NU, staat nooit stil, dus heeft het nooit contact met het NU.



Toch kunnen we opnieuw leren in contact te komen met de stilte. Daar bestaan technieken voor . We kunnen opnieuw leren het verstand tot rust te brengen en ervoor zorgen dat het mentale lawaai veroorzaakt door die gedachtenstroom verstilt. Er bestaan verschillende vormen van meditatie, maar vroeg of laat moeten we ook die technieken laten vallen. Uiteindelijk zijn het technieken die tussen ons en onszelf staan, dus staan ze uiteindelijk ook nog ergens in de weg.

Een meer directe manier om die gedachtenstroom tot rust te brengen is door alle aandacht te richten op het enige wat echt bestaat, het NU. Door je volledige aandacht te brengen naar het NU moment word je automatisch stil, want je wordt uit die stroom van verleden naar toekomst gehaald en komt dan automatisch in het Nu terecht. Een manier om dat te doen is van je bewust te worden van de gedachten die in je omgaan en ze gewoon te observeren, alsof je even buiten jezelf zou gaan staan om jezelf te observeren. Niet dat je echt buiten jezelf staat dan, wat echt gebeurt is dat je even buiten je gedachtenstroom gaat staan en die met je ware zijn, je essentie gaat observeren. Dat is de getuige binnen jezelf die alles gewoon observeert. Dat is de stille achtergrond die altijd in je aanwezig is, dat is je ware essentie, het zuivere bewustzijn, die bron waaruit alles ontstaat , dat wat je echt bent. Dit heeft niets meer te maken met je ego, dit heeft niets meer te maken met je verstand, ook al maakt je verstand er deel van uit. Dit is zuiver Zijn. Zuiver Zijn leeft puur in het NU, heeft geen verwachtingen en aanvaart alles. Leeft onopvallend, want het eist niets, het geeft alleen maar, zoals echte Liefde dat doet, echte Liefde dat het is, echte Liefde die we in essentie zijn. Contact leggen met het NU, brengt je in die oneindige ruimte, de oerbron waaruit alles ontstaat, dat Bewustzijn dat alles aanvaart en gewoon observeert, alles geeft en pure Liefde is. Leven in het NU is leven in Liefde… en al de rest zijn enkel gedachten … enkel illusie …

Vandaar dat alle hunkeren en verlangen naar de toekomst alleen maar desillusie kan teweegbrengen. De gedachten die wij vooropstellen over de toekomst zijn enkel gedachten, gemaakt door ons verstand. Die gedachten komen uit herinneringen uit het verleden, maar het verleden is ook nog slechts een gedachte … slechts illusie, dus die toekomst kan nooit echt worden. Gedachten zijn slechts gedachten. Enkel het Nu moment is echt, dat is Leven, dat is Zijn.

De toekomst heeft nog een ander beangstigend gegeven in zich … de dood, de dood van ons lichaam. Vroeg of laat sterft elke vorm, hoe sterk het ook is. Vorm verdwijnt altijd. Elke vorm van vorm trouwens: of het nu tastbaar is of niet, zoals een gedachte. Een gedachte is een vorm en dus heel tijdelijk. Let maar eens op hoe kort het leven van een gedachte kan zijn. Vele gedachten zijn zo kort dat we ze vaak al onmiddellijk vergeten zijn. Wat wilde ik nu ook weer zeggen?  En vaak zijn ze zo vlug weg dat we ons niet eens kunnen herinneren dat we ze gehad hebben. Andere vormen zijn tastbaarder en blijven net iets langer, maar ook dat is heel relatief. Voor een eendagsvlieg is haar leven net even lang als dat van ons. Het duurt namelijk haar heel leven lang  Tijd is iets heel relatief dus. Wat voor ons slechts 1 dag is, is voor een ander wezen een leven lang. Hoe lang is ons leven dan in vergelijking met het leven van een ster? …



Maar wat je bent, wat je in essentie bent heeft niets met vorm te maken en ook niet met tijd. Het nu staat buiten de tijd. . Wat je in essentie bent is veel ruimer dan vorm. Het is bewustzijn – Bewust Zijn!! Bewust Zijn heeft geen vorm maar omvat alle vormen. Het Zijn is eeuwig, welke vorm het ook aanneemt. Het neemt enkel vorm aan om zich van zichzelf opnieuw bewust te worden, via de vorm. Het is een spel dat het Zijn speelt, een dans dat door het Zijn gedanst wordt, gewoon voor zichzelf. Het is een ode aan zichzelf. Een ode aan het Leven, een ode aan het Zijn, een innige beleving van de Liefde dat het is, omdat het haar essentie is om te geven en zich daarin verwezenlijkt. Het is meer dan wij ons kunnen voorstellen. Het is naar de dans van de sterren kijken en verstomd zijn door de schoonheid ervan … want de sterren dansen niet voor ons, ze dansen omwille van de dans, verwachten geen toeschouwers en als wij er toevallig de toeschouwer van mogen zijn, kunnen we alleen maar stil worden en verdwijnen in dit prachtig, Liefdevol moment dat ons telkens opnieuw gewoon geschonken wordt … het Leven omwille van het Leven … de dans omwille van de dans … zoveel vrijgevigheid … en er wordt niets teruggevraagd, niets verwacht. Hoe prachtig kan het Leven zijn !!?? En wat een onuitputtelijke kracht is dit niet. Daar kunnen we ons niets bij voorstellen … en dat hoeft ook niet, we moeten gewoon onze ogen opendoen … het speelt zich allemaal in en rond ons af!!! Zo begenadigd zijn wij!!!

Het is zeker niet de bedoeling om het verstand als een boosdoener te gaan bestempelen, noch het ego trouwens. Het zijn allebei heel praktische hulpmiddelen om in dit leven, in deze vorm, in ons lichaam en in de maatschappij waarin we leven te kunnen functioneren. Alleen moeten we proberen er ons niet meer mee te vereenzelvigen. We moeten ophouden met onszelf, dat wat we werkelijk in de diepte zijn, in ons verhaal of in ons verstand te gaan zoeken. Het verstand is een hulpmiddel, geen doel op zich. We zullen onszelf niet vinden in “ hoe verstandig ik wel ben !!” . Of we zullen onszelf niet vinden in eender welke andere vorm. Dat kunnen bezittingen zijn , kennis, hoe mooi ik wel ben, hoe intelligent, of ook niet in “kijk eens hoe spiritueel ik wel ben!”, ook niet in wat anderen van mij denken (opnieuw slechts een gedachte) , of in de overtuiging van hoe goed en onzelfzuchtig ik wel ben …. Dat is allemaal maar illusie. In essentie is iedereen hetzelfde, sterker nog, in essentie is iedereen één, is iedereen en alles één. Er is maar één essentie, er is alleen maar Zijn, Bewust Zijn dat zich manifesteert via de vormen, via ons, via het gras, via de sterren, via gedachten … via eender welke vorm dan ook …

Onszelf zoeken op het niveau van de vorm kan alleen tot lijden leiden. Het is de oorsprong van alle lijden. Want op dat niveau zullen we ons diepe zelf nooit vinden. Ons Oerverlangen, daar waar de mens heel zijn leven naar zoekt is niet te vinden op het niveau van de vorm, want hoe dan ook, de vorm verdwijnt altijd. Om onszelf waarlijk te vinden en in vrede te zijn met onszelf moeten we onze essentie vinden. Die essentie waaruit alles ontstaat is dat Bewuste Zijn, die Onuitputtelijke Bron die Liefde is. Die Liefde waar we altijd bij een ander naar op zoek zijn, om ons opnieuw “heel” te maken zijn we in essentie zelf. Dat zoeken naar Liefde is in feite het zoeken naar onszelf. Het onszelf kunnen spiegelen in de andere om onszelf te herkennen. Wij zijn zelf die Liefde … die Liefde die uit Liefde zichzelf Liefheeft … omdat Liefde alleen maar kan Liefhebben. Eens we onszelf teruggevonden hebben, eens we er, al was het maar heel even, terug mee in contact gekomen zijn, is het onomkeerbaar. Eens er in de dam een spleet gekomen is , is het water niet meer tegen te houden … zo is het ook voor de Liefde

Het NU is de directe poort naar onszelf. Het NU is het leven op zich. In het NU is alles perfect aanwezig. Het is perfect want het kan niet anders zijn dan wat het is. In het Nu is alles, elk moment opnieuw, eeuwig. De eeuwige dans van het Zijn, die onuitputtelijke stroom van Liefde… en dat is onze essentie … Dat Zijn Wij … Dat Ben JIJ !